İki Küçük Kız

Fotoğraf Kaynak: www.dw.com

İki küçük kızdı onlar,

İlk baharda açan çiçeklere benzerdi yürekleri.

Masum, küçük ve narin.

İki küçük kızdı onlar, 

Şiddetli yağmurlar çiçeklerini dökerdi,

Oysa çok hevesliydi, 

Görür görmez güneşi çiçek açmaya.

İki küçük kızdı onlar,

Bir şekilde hayata tutunan;

Ellerine bastılar hep tutunamasınlar diye.

İki küçük kızdı onlar,

Unutmak istediler, sevmek istediler, güvenmek istediler.

İki küçük kızdı onlar,

Anne sıcaklığıyla sardılar birbirlerini,

Sardılar yaralarını.

İki küçük kızdı onlar,

Kader birleştirmişti onları,

Çok garip bir yolculuktu bu,

Uzaktan izlediler önceleri birbirlerinin,

 İçlerinde kederleri vardı çeken.

İki küçük kızdı onlar,

Kaderleri benzeyen.

Çocukları çok severlerdi,

Nerede gülen, masum ve özgür çocuk görseler sanki kendileri gibi ısıtırdı içlerini.

İki küçük kızdı onlar,

Sevdiklerini ölesiye, nefretlerini ise büyütmezlerdi.

Sadece

Sadece yaraları vardı.

Hep kanayan, kabuk bağlamayan.

İki küçük kızdı onlar,

Gülmeyi seven her şeye rağmen.

Yıldızları izlerlerdi

Ne kadar da bağımsızlardı.

Onlar gibi olmak isterlerdi.

İki küçük kızdı onlar,

Dillerinin mürekkebi biten,

Ama gönülleri konuşan.

İki küçük kızdı onlar,

Gözleri bulut bulut, güneşi bekleyen.

İki küçük kızdı onlar,

Güç verirlerdi, hayata devam edebilmek için,

Hayatsal o güdüyü veren.

İki küçük kızdı onlar

Güçlü kadın olan...

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız.