Nelere Gebe Zaman?

Daha nelere gebeydi zaman, ne güzellikler vardı doğacak olan.. Kaç bahar yeşerecekti.. Ne kadar kalmıştı kuş cıvıltılarının gönlüme dokunuşuna. Yeniden uçuşacak mıydı kelebekler gönlümün derinliklerinden masmavi semaların sonsuzluğuna? Kavuşacak mıydı gönlümün gözleri, gözlerine değdiğinde o içli gülmelerine? Duygularımdan ibaret kalabilecek miydim yeniden; sobanın yanı başında yeni ayakkabıları giyeceğim heyecanıyla uyandığım bayram sabahlarındaki gibi.. Ya da sırf hava kararmadan eve çağrıldığım için belki biraz yaşlı biraz da öfkeyle baktığım o masum günler gibi mesela..

$ads={1}

Bir çöp kovasının etrafında iki üç kişi kalem açtığımız özlenesi günlerden bugüne ne çok ben var biriken; hüzün bazen, bazense neşe, umut, öfke, özlem, karamsarlık, mutluluk, biraz tükenmişlik bazen, bazen zayıf bazen güçlü bir ben..

Bir avuç yüreğe dünyaları sığdırdığım da olmuş küçücük yürekle dünyalara sığamadığım da. Yaşanıp bittiğiyle kalmamış hiçbir şey. Katmışım her şeyden kendime, biraz daha ben olmuşum. Ben olurken annem babam olmuşum biraz, kardeşlerim, komşularım, büyüdüğüm sokak, okuduğum okul, arkadaşlarım.. Keşke hiç tanımasaydım dediklerim bile bir şeyler bırakmış giderken benliğimde. En güzeli de çocukluğum, çocukluğumdan kalan şeyler var hiç gitmesini istemediğim. Ama en çok da sen var içimde; hayırlısını dileyip Mevla'ya bıraktığım..

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız..