Ayak Sesleri

Fotoğraf Kaynak: www.arastiralim.net

Her yerde ayak sesleri duyuyorum. Tak tuk. Bir adım iki adım üç adım… seslerini duyuyorum. Ayaklarım kilitlendi sanki. İkisi de yan yana duruyor. Atamıyorum ayaklarımı. Sanki adım atmayı unuttum. Beynime komut veremiyorum. İnsanlar gidiyor. Yetişemiyorum. Sahi bu kadar insan nereye gidiyor? Duymak istemiyorum. Tak tuk. Dört adım beş adım altı adım. O da ne bir ağlama sesi. Sanki feryat gibi. Bu bir kadın hıçkırığı. Canına mı kast ediyorlar. Bu nasıl içten bir yakarış. Oraya gitmeliyim.

Evet bu bir kadın. Etrafına toplanmışlar bile. Çocuğunu kaybetmiş. Bunca kalabalıkta nasıl bulunacak bu yavrucak. “En son neredeydiniz?” diyor bir ses. Kadın hıçkırıyor. Konuşamıyor. Benim adım atamadığım gibi. Yedi adım sekiz adım dokuz adım. İnsanlar hala bir yerlere yetişmeye çalışıyor. Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. “nereye gidiyorsunuz?”

Bir ses daha duyuyorum. Uzaktan geliyor. Bu bir Pazar yeri olmalı sesler karışıyor birbirine. “ Üç kilosu beş lira, organik bunlar abla, bedava satıyoruz gelin gelin…” Yorgun bir nefes sesi bu. Derin derin içten geliyor güçlükle. Dizlerini bükmüş nefes almaya çalışıyor. Bir erkek bu. Kalbi yorgun düşmüş. Eli göğsünde. Az sonra düşecek gibi. Poşetler kayıyor elinden. On adım on bir adım on iki adım… “Nereye gidiyorsunuz?”

Ayak sesleri ton değiştiriyor sanki. Az önce geçen kişinin ayak sesini bir başkası dolduruyor. Önce topuklu ayakkabı sesi olan yer şimdi bota bıraktı. Sonra küçük bir ayak adım attı oradan. On üç adım. Biri hırkasını düşürdü. Hey! Sesime ne oldu benim? Duymuyor musunuz? Duymadı. Çıplak bir ayak geçiyor yanımdan. Üşümüş gibi. Nasır tutmuş altları, kim bilir ne zamandan beridir yok ayakkabıları. Birisi camdan bakıyor. Yalnız olmalısın. Sen de mi adımları sayıyorsun? On dört adım on beş adım… Yoksa arabalarımı sayıyorsun? Ya da insanların renklerine bakıyor olmalısın.

Etrafımdan kaç kişi geçti bilmiyorum. Sesler duyuyorum. Kokular hissediyorum birbirine girmiş. Herkes farklı renkte. Her bakış boş. Kafalar da bambaşka düşünceler. Esir olmuş hayatlar. Ben hala duruyorum. 

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız.