Bu Aralar

   Bu aralar biraz yorgunum. Biraz karışık. Biraz üzgün. Bu aralar her şeyden birazım. Sussam yüreğim taşacak, konuşsam gözlerim.. Yazmakta istemedim; sırf bugünleri tekrar hatırlarım diye. Yazmadan da yapamazdım bu aralar. Kalbim ağrıyor. Sevdiğim insanların gözümün önünde acı çekmesine göz yummak zorundayım. Bu aralar çaresizim. Böyle zamanları hep "Her şey yoluna girecek. " diyerek atlatmaya çalışıyorum. Önceleri bu işe yarıyordu. Bu aralar ise hissizleştim sanki o da fayda etmiyor. 

   Uzak günlerde yeşillikler var. Huzur var. Sadece beklemem gerekiyor. Gelecek... 

   Mesela siz felçli kalmak ne demek biliyor musunuz?

Felçli kalmak meded ummak demektir. Karşındakinin gözünün içine bakmak demektir. İçten içe ağlamak demektir. Hani hep derler ya kalp ağlar söz susar. İşte öyledir felçli kalmak. En korkulan şeylerdendir felçli kalmak. Eşine çocuklarına eziyet edeceğini düşünmektir. Onlar bunu kaldıramaz demektir. Yani o durumda bile kendinden çok sevdiklerini düşünmektir.

   Herkesin hayatında hatırlayamadığı dönemler vardır. Hayal zannettiği, rüya sandığı; fakat gerçek olan. Aslında o anı yaşamışızdır ama yaşamamışız gibi saymak istemişizdir. Bu aralar biraz öyleyim. Ne yaptığımı bilmez hallerdeyim. Bazen durup kendimi çimdikliyorum. Hala yaşıyor muyum diye. "Şuan gerçek sanırım." diyorum. 

   Hayatımızın belli aşamalarında bazı yollardan geçmemiz gerekir. O yollar dardır, karanlıktır... Ama geçmezsek eğer yeşilliklere varamayacağız. Sakince o yolda yürüyorum bu aralar. Öyle sakinim ki korkmuyorum karanlıktan. Çünkü biliyorum ki karanlığı karanlık yapan aydınlıktır. 

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız.